عاشقان و دوستداران  سیاوش قمیشی

من و تو، دو تا پرنده… توُ قفس زندونی بودیم… دوشنبه 3 دسامبر 2012 ساعت 9 شب به وقت ایران عاشقان و دوستداران  سیاوش قمیشی...

من و تو دو تا پرنده تو قفس زندونی بودیم جای پر زدن نداشتیم ولی آسمونی بودیم ابر و بارونُ میدیدم اما دنیامون قفس بود چشم به دور دستا نداشتیم همینم واسه ما بس بود اما یک روز اونایی که ما رو باهم دوست نداشتن تو رو پر دادن و جاتم یه دونه آینه گذاشتن منه خوش باور ساده فکر میکردم روبرومی گاهی اشتباه میکردم من کدومم تو کدومی با تو زندگی میکردم قفس تنگ و سیاهُ عشق تو از خاطرم برد عشق پر زدن تا ماهُ اما یک روز باد وحشی رویاهامُ با خودش برد عاشقان و دوستداران  سیاوش قمیشی...

میگی دلتنگ دستامی شبا سرده تموم لحظه ها دردن گلا زرده میگی دلتنگ مهتابی هوا ابره جدایی بعد من شبهاتو پرکرده مارو خواب میکنه انگار صدای تیک تیک ساعت همه بغضای دلتنگی فراموش میکنیم راحت به هم بر میخوریم هر شب عجب دنیای کوچیکی عاشقان و دوستداران  سیاوش قمیشی...

در چشم تو خواندم گلی جان افسانه های آشنا گلی جان خوردم فریبه چشم تو گلی جان آفرین گلی جان آی گلی جان عاشقان و دوستداران  سیاوش قمیشی...

پاییز تویه هر عکس غربت تمامه دنیاست ما سهم انتظاریم حسرت همیشه با ماست حسرت همیشه با ماست روزا میانو میرن عاشقان و دوستداران  سیاوش قمیشی...